و شکوفه‌های نو حلقه می‌زنند بر مژگان سپیده‌دم

The narrow bud opens her beauty to the sun

and love runs in her thrilling veins
blossoms hang round the brows of morning...
William Blake

غنچهء نرم و نازک زیبایی‌اش را می‌گشاید بر آغوش آفتاب
و عشق در رگ‌های لرزان‌اش می‌دود
شکوفه‌های نو حلقه می‌زنند بر مژگان سپیده‌دم....
ویلیام بلیک

بهار و گل طرب‌انگیز گشت و توبه‌شکن
به شادی ِ رخ ِ گل بیخ ِ غم ز دل برکن

تهران - درکه - بامداد جمعه ۲۰ فروردین

پ.ن: عکس آخری از اینجا ست


پ.ن: امروز بعد از مدتها هوس نامجو کردم. و هوسم رو عملی هم کردم یعنی رفتم سی‌دی قدیمیه که سه سال پیش برادرم از دوستش محمد گرفته بود و برام کپی زده بود رو آوردم و دقایقی طولانی باهاش خلوت کردم. هنوزم وقتی «چون است حال بستان ای باد نوبهاری» رو می‌خونه مستم می‌کنه. گل نسبتی ندارد با روی دلفریب‌ات. تو در میان گل‌ها چون گل میان ِ خاری...آخ که چه لحظه‌ها و زمزمه‌هام تو این سه سال حک شده رو این شعر. یکی شده. گل نسبتی ندارد با روی دلفریبت.... ای گنج نوشدارو بر خستگان گذر کن. مرهم بدست و مارا مجروح می‌گذاری. فکر می‌کنم به زندگی‌ای که تو این سه سال با هم کردیم. به آدمهایی که تو این مدت با هم شناختیم و آشنا و غریب شدیم(دوستایی که اصلن سر نامجوبازی پیدا کردم) و حالا نیستن. به این‌که سه سال پیش چه‌جور آدمی بودم , کجای کار بودم و حالا کجا؟ یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم. روزهایی جلوی چشمم اومدن که با اتوبوس می‌رفتم کلاس. در حال له شدن وسط جمعیت هدفون تو گوشم بود موقع پیاده شدن هدفون تو گوشم بود تا دم لحظهء اومدن استاد هدفون تو گوشم بود. جان را چو فرو ریزم. با خاک درآمیزم. وگرنه من همان خاکم که هستم. می‌رفتم گوشه پارکی می‌شستم بستنی‌ای چیزی می‌خوردم. فاق کوتاه آفت ِ لگن است. آفت حافظه گلنگدن است. آفت خاطره باکتری دقیق...تو تاکسی تو گوشم بود. گاهی ساعتها راه می‌رفتم برای خودم. شااااااااااید که آینده از آن ِ ما. عشق همیشه در مراجعه است. تمام لحظه‌های تنهایی ِ پرنشدنی‌م باهام بودی مرد. باهات درد کشیدم. داد زدم. آروم شدم. یک روز ارس گردم. اطراف تو را گردم. کشتی شوم جاری. از خاک برآرم تو. بر خاک نشانم تو. همیشه تو رویا می‌بینم که یه روز تو همین شهری که دارم زندگی می‌کنم کنسرت می‌دی , عبدی بهروانفر هم هست با اون حنجرهء بی‌نظیرش. همه‌مون میایم , تو می‌خونی برامون , ما دست همدیگه رو می‌گیریم , جیییغ می‌زنیم , فریاد میکشیم از ته دل , خودمون تکه پاره می‌کنیم, می‌پریم روی سن , چشامون برق می‌زنه. اگساز و دیازپامی. جز زلفت نارامی. چون زلف ِ تو آرامم. رسوا و پریشم من. سشوار سشوار سشواااآآآآآر