Le papillon

Le papillon

Naître avec le printemps, mourir avec les roses,
Sur l'aile du zéphyr nager dans un ciel pur,
Balancé sur le sein des fleurs à peine écloses,
S'enivrer de parfums, de lumière et d'azur,
Secouant, jeune encor, la poudre de ses ailes,
S'envoler comme un souffle aux voûtes éternelles,
Voilà du papillon le destin enchanté!
Il ressemble au désir, qui jamais ne se pose,
Et sans se satisfaire, effleurant toute chose,
Retourne enfin au ciel chercher la volupté!

Alphonse de LAMARTINE

پروانه

به گاه بهار زاده شدن، به وقت گل سرخ مردن

با صفیر باد (برفراز بال zephyr زفیر* ) در آسمان پاک غوطه خوردن

بر سینهء غنچه های نوشکفته غنودن

با بوهای خوش، نور و آبی آسمان مست شدن

به هنگام جوانی، بال زنان،

چون باد به سوی افق های ابدی وزیدن

این است تقدیر شگفت پروانه!

به هوس می ماند که هرگز آرام نمی گیرد

همه چیز را می آزماید بی آنکه راضی شود

و دست آخر، به جستجوی لذت به آغوش آسمان بازمی گردد

آلفونس دولامارتین

ترجمه:سوفیا

*پی نوشت: zephyr در میتولوژی یونانی خدای بادغرب یا بادشمالغرب است.در ایلیاد بادی خشن و سهمناک است اما در اودیسه بادی آرام و سبک.