Monday, November 9, 2009

بوسه‌های ربوده










تام هنکس - داریل هانا
splash
ران هاوارد - ۱۹۸۴

پ.ن: یک کمدی رمانتیک ٍ درجه یک ٍ دلچسب و خوش‌سلیقه و هوشمندانه که این روزها دلم خیلی برایش تنگ شده. فیلمی همانقدر ساده که عمیق. داستان‌ش در نگاه اول شاید معمولی به‌نظر برسد ولی غنای این‌جور فیلم‌ها به جزئیات ریز‌ش بستگی دارد, و به درست سر جای خودش نشستن ٍ هر جزء و درک درست فیلمساز از شخصیت‌هایی که در نهایت ٍ دقت و ظرافت ساخته, و ضرباهنگ ٍ سریع و پرکشش ٍ شوخی‌ها - که هرکدام به خودی ٍ خود واقعن جذاب و بکر ‌اند- (چهار پنج نویسنده و شوخی‌نویس روی فیلمنامه کار کرده‌اند) و باورپذیر از آب درآمدنٍ آن فضای فانتزي(شخصیت اصلی فیلم یک پری دریایی است!) که چه کار سختی ست.... و فیلم مثل اغلب ٍ کمدی‌رمانتیک‌های مشابه‌ش سرشار است از یک‌جور نگاه ٍ معصومانه به زندگی....و در عین حال پر از ارجاع‌های پنهان به کهن‌الگوهای اسطوره‌ای که در بافت ٍ فیلمنامه تنیده شده. در ماجرای پری دریایی که انسان شده و آمده روی خاک تا با عشق‌ش زندگی کند و هر بار آب بهش می‌خورد باز پاهایش به باله تبدیل می‌شود....نمی‌خواهم به این شکل ٍ مستقیم از دل ٍ چنین فیلم ٍ بی‌ادعای خوبی مفاهیم عمیقه بیرون بکشم, ولی تا حالا شده عاشق شوید و بیایید روی زمین و بعد هر بار به دلیلی یادتان بیندازند که نیمی ماهی هستید, که مال ٍ اینجا نیستید, و نتوانید برای او توضیح بدهید و هی بترسید که بفهمد باله دارید؟





6 comments:

خواب هاي يك آدم بيدار said...

ميخواستم چيز ديگه اي بنويسم اما همين الان از بي بي سي شنيدم كه احسان فتاحيان رو امروز صبح دار زدن. يك ساعتي بود كه به خاطر يه چيز خيلي كوچك و احمقانه خوشحال بودم . واقعا حرف زدن از زندگي و خوشحال بودن چقدر سخت است تو ي اين مملكت. ببخشيد . .

Anonymous said...

فعلا اعلام حضور تا بعد...

هومن داودی said...

من هم از فیلم اسپلش خوشم اومد. ساعتی از غم و غصه ها فاصله گرفتم. داستان ساده شو روون تعریف کرده بود. نگاه معصومانه به زندگی که گفتی لب مطلبه

sophie said...

ممنون
پ.ن: چند پست پایینتر عکس‌های چالوس ام رو دیدی؟

هومن داودی said...

آره خیلی قشنگ بود. هوای خونه زد به سرم

sophie said...

با لهجهء محلی: چووولوس
؛)